06.06.04 Glas javnosti
Antologija srpskog slikarstva
"Antologija srpskog slikarstva druge polovine XX veka"
"Antologija srpskog slikarstva druge polovine 20. veka", u izdanju mr Živojina Ivaniševića, publikacija je koja pokušava da popuni ogromnu crnu rupu izazvanu totalnim deficitom srpskih art-publikacija. Svaki poduhvat te vrste zaslužuje poštovanje. Likovni kritičari Đorđe Kadijević, Sreto Bošnjak i Sava Stepanov odlučili su se za predstavnike štafelajskog slikarstva, hrabro ignorišući sve ostale tendencije, smatrajući da će tako najadekvatnije prezentovati bar taj segment naše umetničke produkcije.
Put do pakla popločan je najboljim namerama, kažu Kinezi. I zaista! "Antologija srpskog slikarstva..." doslovce svodi slikarsku profesiju na čisto manuelnu umetnost, a izbor predstavnika 80-tih i 90-tih je najproblematičniji jer kritičari otvoreno favorizuju svoje stare pulene, većinom slikare tzv. "dopadljive figuracije". Komercijalni trenutak se razotkriva kao najbitniji, jer velika imena posleratne umetnosti treba da daju legitimitet autorima koji trenutno imaju najveću prođu kod srpskih kolekcionara i kvazikolekcionara.
Monografija "Antologija srpskog slikarstva..." čak dozvoljava sebi potpuno ignorisanje transavangarde, slobodne figuracije, neoenformela, nove apstrakcije i kompletnog (!) posleratnog opusa Ljubice Cuce Sokić. Eseji o proverenim veličinama su urađeni profesionalno, u dobro poznatom maniru autora monografije. Čini se, ipak, da bi malo više originalnog mitotvorstva ostavilo veći utisak na čitaoce od "analiza već analiziranog".
S. Đ. M.