S one strane ovog sveta

anuovi opisi egipatskih putovanja posle smrti, kineskih duhova, iranske ekstaze, grčkog vračanja i jevrejskog misticizma navode nas da iznova razmislimo o raspravama o duhu, materiji i pojavama, raspravama koje su se vodile od Berklijevog do našeg doba – doba naših „činjenica“ o fizici, matematici, opažanju i konvencijama mišljenja.
Dugo su, na primer, istoričari religija pokušavali da pokažu kako je verovanje u seobu duša došlo u Grčku iz Indije, pa su ga tu prihvatili orfičari, pitagorejci i docnije Platon. Međutim, isto verovanje susreće se i među afričkim, severnoameričkim i južnoameričkim narodima, kao i u Sibiru, Okeaniji i Melaneziji. Kulijanu je zapravo smatrao da su svi ti narodi, nezavisno jedni od drugih, ali na osnovu sličnih operacija uma, došli do ideje o podvojenosti duše i tela i slobodnom kretanju duša iz tela u telo.
Svojim originalnim istraživanjima, Kulijanu na jednom mestu obuhvata diskurzivna znanja nauke i mističku imaginaciju religije, magije i alhemije i na jedinstveni način pruža sveobuhvatan obilazak onostranih putovanja, uobičajenih od pamtiveka među šamanima, vračevima i vešticama, ilustrujući tako njihovu povezanost sa modernim fenomenima kao što su izmenjena stanja svesti, vantelesna iskustva i iskustva bliske smrti.