Sigmund Frojd je rođen 6.maja 1856.u katoličkom gradu Frajburgu u Moravskoj. Bio je najstarije dijete od osmoro djece trgovca vunom Jakoba Frojda i njegove druge žene, dvadeset godina mlađe Amalije. Sigmund Frojd je bio najstariji od šestoro djece iz ovog braka, ali je imao i dvojicu starijih polu-braća. Njegova porodica je bila jevrejskog porijekla, ali je sam Frojd bio ateista. Godine 1859. porodica se preselila u Lajpcig, a zatim 1860. u Beč gde će Frojd ostati do juna 1938. kada je poslije Hitlerove invazije na Austriju, prešao u London. Prilikom te invazije kao osoba jevrejskog porekla prijetila mu je ista sudbina kao i ostalim jevrejima tokom Drugog Svetskog rata, ali zbog njegove popularnosti u svijetu, dobio je dozvolu da pređe u Englesku gde je umro 23.septembra 1939.godine. Jedan od bitnijih faktora koji su doprinijeli njegovoj smrti bio je rak usta i vilice koji je dobio u 67. godini života zbog pušenja cigareta. Umire u Londonu u svojoj 83. godini.
Mladi Frojd je intelektualno prerano sazreo i od njega se očekivalo da ispuni najveće porodične ambicije. Godine 1873, sa 17 godina, upisao je studije medicine na Univerzitetu u Beču, a diplomu za ljekara je dobio 1881. najveći dio tog perioda se bavio istraživanjem anatomije centralnog nervnog sisitema u laboratoriji Ernesta Brikea, uglednog bečkog fiziologa. Vjeridba sa Martom Bernajs 1882, navela je Frojda da potraži adekvatniji način da zarađuje za život pa je pristupio opštoj medicinskoj praksi. Zato je prekinuo saradnju sa Brikeom i zaposlio se u bečkoj Opštoj bolnici. Godine 1885.postao je docent za neuropatologiju na Univerzitetu i iste godine dobio stipendiju za odlazak na usavršavanje kod najuglednijeg neurologa Žan - Martin Šarkoa u Saltpetrijeru, u Parizu, tada najčuvenijoj bolnici za nervna oboljenja. Šarko je vršio istraživanja sa ciljem da odvoji traumatske i histerične paralize od organskih. Razlika je ustanovljenja zahvaljujući njegovoj sposobnosti da izazove neorgansku paralizu uz pomoć hipnoze. Gledajući te procese, Frojd se uvjerio u činjenicu da «postoji moćan mentalni proces koji ostaje skriven od čovekove svesti». Vrativši se u Beč aprila 1886. Frojd je otvorio privatnu praksu kao konsultant za nervne bolesti. Iste godine se oženio. Imao je šestoro djece od kojih je, posljednje, Ana Frojd bila cijenjeni psihoanalitičar. Iako se bavio neuropatologijom, Frojd se više interesovao za neuroze i primjenu hipnoze u liječenju. Tako je upoznao Jozefa Brojera, veoma obrazovnog fiziologa koji je pored Šarkoa, najviše uticao na njega. Brojer je bio poznat po čuvenom liječenju dvadesetjednogodišnje pacijentkinje Ane O. ( Betha Pappenheim). Ana O. je imala psihološke poremećaje koji su u ono vreme bili poznati kao histerija. Neki od izraženih simptoma koje je ona imala bili su: paraliza desne strane njenog tela, nervozni kašalj, odvratnost prema hrani, odbojnost govora na maternjem (nemačkom) jeziku itd. Dok ju je lečio Brojer je došao do važnog otkrića: ako se, pod hipnozom, devojka priseti trenutka kada se određeni simptom pojavio i ako se u taj momenat vrati, ponovo preživljavajući emociju koja ga je pratila, simtomi nestaju. Vremenom je Frojd postao Brojerov saradnik, pa su zajedno prezentovali svoje radove. Godine 1895. njihova teorija o histeriji je objavljena Studijama o histeriji. Iako će Frojd modifikovati proceduru i teoriju izložene u ovim studijama- prvenstveno dajući veći značaj ulozi seksualnosti u histeriji (što je dovelo da raskida sa Brojerom) - ta knjiga je prekretnica u razvoju psihoanalize. Ostatak Frojdovog života se vrtio upravo oko ovog intelektualnog pomaka.
