Učenje jezika

zlim detinjstvom u novoj Danojlićevoj knjizi zapravo je traganje za pravim, za istinskim jezikom detinjstva i za čistotom doživljaja sveta u njemu, za onim sadržajima postojanja koji naknadnim sredstvima književnog oblikovanja i namene potvrđuju svoje nekadašnje značenje i u samoj stvarnosti i u ponovljenom doživljaju lirskog protagoniste u liku pisca. Danojlić svog narativnog junaka prati u knjizi od njegovih najranijih godina i prvih znakova spoznaje sveta i vlastite ličnosti u njemu, preko njegovog viđenja života u porodici, doživljaja prirode i njenih tajni, pa sve do njegovog prvog erotskog iskustva i potrebe za slobodom i novim životnim saznanjima. Intenzivan doživljaj stvarnosti, doživljaj njene punoće, čulnosti, neposrednosti pojavljivanja i značenja autor knjiga lirsko-autobiografske motivacije i sadržine (Zmijin svlak, Godina prolazi kroz avliku, Mesto rođenja, Oslobodioci i izdajnici, Balada o siromaštvu, Pustolovina ili ispovest u dva glasa) u Učenju jezika obogaćuje novim sadržajima neposredne stvarnosti i novim, znatno subjektivnijim odnosom prema njima. Uz nekoliko opsesivnih književnih tema, poznatih čitaocima iz Danojlićeve prethodne proze, u novoj knjizi posebno se nameće tema odnosa prema potrebi mladog bića za slobodom i novim doživljajima sveta, oličenim u rukopisu naglašenom značenju koje se daje vozu ćiri kao simboličnom sredstvu povezivanja sa velikim svetom grada i sa brojnim životnim mogućnostima u njemu. Stoga se nova Danojlićeva knjiga, takođe ispisana, kao i prethodne, savršenim narativnim jezikom, uz ujednačeni stepen unutrašnje dinamičnosti i melanholije, može videti kao svojevrsni nastavak ili nova verzija njegovih narativnih hronika detinjstva i njihove usredsređenosti na čulnost, neposrednost i ključne sadržaje pojavnog sveta.