Aleksa Šantić, jedan od najvećih srpskih pesnika, rođen je 1868. godine u Mostaru. Otac mu je umro dok je bio mali, tako da je veći deo mladosti proveo u porodici strica. Imao je dva brata i jednu sestru. Pošto je živeo u trgovačkoj porodici, ukućani nisu imali dovoljno razumevanja za njegov talenat. Završio je trgovačku školu u Trstu i Ljubljani i potom se vratio u Mostar.
Najveća dela stvarao je na kraju XIX i početkom XX veka. Uzori su mu bili srpski pisci Vojislav Ilić i Jovan Jovanović Zmaj, a od stranih je najviše poštovao Hajnriha Hajnea. Njegove pesme pune su emocionalnog bola, rodoljublja, ljubavne čežnje i prkosa za nacionalno i socijalno ugrožen srpski narod.
On je bio osnivač kulturnog lista "Zora" i predsednik Srpskog pevačkog društva "Gusle". Tokom života je objavio ogroman broj pesama, a od dela se izdvajaju: "Hasanaginica", "Na starim ognjištima", "Anđelija", "Nemanja" i "Pod maglom".
Poznati pesnik umro je od tuberkoloze u Mostaru 2. februara 1924. godine.