Romanopisac, esejista, društveni i književni kritičar. Spada među najznačajnije britanske autore XX veka. Rođen u porodici srednje klase i obrazovan u privatnim školama poput Tonbridge School u Kentu i King"s College u Kembridžu, već u ranoj mladosti odlučio je da svoj život posveti pisanju. Već u prvim radovima razvio je daleko slobodniji, kolokvijalniji književni stil od engleskih romanopisaca viktorijanskog doba čije je knjige uzimao kao svoj uzor. Njegova prva dela (poput Where Angels Fear to Tread iz 1905, The Longest Journey iz 1907, ili A Room with a View iz 1908. godine) sadržavale su i oštar društveni komentar zasnovan na opservaciji života srednje klase njegovog doba. Forsterov prvi veliki književni uspeh predstavlja roman Howards End iz 1910. godine. Za njim sledi njegov svakako najpoznatiji roman Put za Indiju iz 1924. godine, inspirisan putovanjima kroz tu zemlju u periodu Prvog svetskog rata. Forsterovu kasniju misao inspirišu vrednosti iskrenosti i dobrote. Ipak, njegov skepticizam vezan je za činjenicu da on neprestano uviđa kako civilizacija upravo te vrednosti odbacuje, posvećujući se sve više tehnološkom progresu. Tokom Drugog svetskog rata, on neprestano i angažovano govori iz položaja osobe koja nikada nije bila zavedena totalitarizmima bilo koje vrste i čija je vera u lične odnose među ljudima i jednostavnu dobrotu otelotvoravala neke od zajedničkih vrednosti borbe protiv nacizma i fašizma. Do svoje smrti 1970. godine pisao je uglavnom dela esejističkog karaktera poput zbirke eseja Two Cheers for Democracy iz 1951. godine ili dokumentarnog prikaza njegovih iskustava iz Indije, The Hill of Devil iz 1953. godine, ali i zbirke pripovedaka, biografije, pa i jedan libreto - Billy Budd (1951), u saradnji sa E. Crozierom, za operu Benjamina Brittena. Posthumno su mu objavljene dve knjige: Moris, roman homoseksualne sadržine (1971) i zbirka pripovedaka The Life to Come and Other Stories (1972).