Buzoni je rođen 1866. godine, a prve pouke u muzici dobio je od svog oca, klarinetiste, koji je uticao na to da vrlo rano postane virtuozni pijanista. Takođe, još u ranoj mladosti je počeo i da komponuje. Buzonijeva muzika počiva na kompleksnim kontrapunktskim strukturama, koje najčešće nisu atonalne, ali je ponekad veoma teško odrediti centar kojem gravitiraju. Inspiraciju je pronalazio u delima Johana Sebastijana Baha i Franca Lista, a u poznom stvaralačkom periodu njegov opus su obeležile neoklasične crte, kao i upotreba muzičkih materijala koji evociraju stvaralaštvo Volfganga Amadeusa Mocarta.
Feručo Buzoni držao je časove kompozicije i klavira, a jedan od njegovih najpoznatijih studenata bio je Kurt Vajl. Tokom njegovog života, Buzonijeva muzika ostala je u senci njegove pijanističke karijere, ali je ostvarila značajan uticaj na kasnije generacije kompozitora, među kojima su Džon Kejdž i Morton Feldman, čiji su radovi obeležiili drugu polovinu XX veka.