Hermogenove i Priscijanove pripremne vežbe za besednike

e reč o Hermogenu, vidi se posebno mesto koje njegovo delo zauzima u okviru tradicije retoričkih priručnika, kao i to koje su sve njegove specifičnosti u odnosu na ostale „progimnazmatičare", a naročito u odnosu na Teona, kao jednog od rodonačelnika ovog „žanra". Konačno, možda i najvažnije, ukazano je na speci-fičan uticaj koji je ovo delo izvršilo na teoretičare besedniš-tva i pisce u potonjim epohama evropske književnosti, prevashodno u Vizantiji.

Što se Priscijanovog dela tiče, radi se o nastojanju koje bi se, sudeći po samom sadržaju, moglo podvesti pod kategoriju stva-ralačkog podražavanja, tako čestog u antičkoj književnosti. Pris-cijan se, naime, ne zadovoljava samo time da prevede Hermogena, nego i primere preuzete od grčkih autora zamenjuje rimskim pri-merima, pa na latinski prevodi čak i citate grčkih pesnika. Inače, značaj Priscijanovih RgeehegsIatta sastoji se u tome što su ona, kao dopuna njegove gramatike, prenosila elemente grčke retoričke teorije u latinski Srednji vek. Sa kulturno-istorijskog stanovišta zanimljivo je to što je Priscijan, bez podozrivosti, preuzeo mitološki ukras iz svog paganskog uzora, a to je bilo moguće samo u vizantijskom kulturnom krugu; taj postupak je Priscijan pružio kao mogućnost Srednjem veku na Zapadu. Vrednost njegovog prevoda leži još u tome što je ova verzija Hermogenovog dela bila jedina dostupna na Zapadu tokom gotovo hiljadu godina.