Luj Altiser (Louis Althusser, 1918-1990) je jedan od najuticajnijih francuskih filozofa marksističke orijentacije u drugoj polovini XX veka. Rođen u Alžiru, obrazovao se u Marseju i Lionu, tokom Drugog svetskog rata bio u zarobljeničkom logoru. Nakon rata dobio je mesto predavača na prestižnoj École Normale Supérieure u Parizu, otprilike u vreme kada prilazi francuskoj Komunističkoj partiji. Njegovi prvi značajniji radovi objavljivani su početkom šezdesetih u časopisu La Pensée and La Nouvelle Critique, gde marksističko učenje predočava uglavnom kao "istorijski materijalizam”, tj. po Altiserovom viđenju kao revolucionarnu istorijsku nauku o klasnoj borbi. Ovakva interpretacija je bila delimično pod uticajem francuske antipozitivističke epistemologije, čiji su predstavnici Bašlar (Bachelard) i Fuko, i to ponajviše prihvatanjem ideje "epistemološkog preloma” ("coupure épistémologique“). Tokom sedamdesetih, Altiser objavljuje "Za Marksa”, "Kako čitati Kapital”, “Lenjin i filozofija”, "Elemente autokritike“ itd. Postuhumno su mu objavljeni i sabrani eseji posvećeni psihoanalizi. U svojim radovima, Altiser razrađuje koncept "ideološke interpelacije“, tj. načina na koji individua putem ideološkog "prizivanja“ zadobija subjektivitet. Po Altiseru, individua ne može izbeći adresiranje i pozicioniranje unutar dominantnog diskursa. Altiser ideologiju definiše kao sredstvo putem kojeg svaka društvena grupa stvara i reprodukuje uslove sopstvenog postojanja. Po njegovim rečima, "ideologija predstavlja imaginarni odnos pojedinaca sa stvarnim uslovima njihove egzistencije“, a znanje o ovom odnosu dolazi iz teorijski usmerene analize odnosa koji dominiraju društvom u nekom trenutku. Do društvene promene dolazi u trenutku kada vladajuća klasa izgubi sposobnost da nadvlada suprotnosti u stvarnim odnosima u društvu. Najveći uticaj Altisera jeste na polju savremenih marksističkih studija kapitalizma i klasnog sistema (kod Pulancasa (Poulantzas) i Betelhajma (Bettelheim), na primer), a glavna kritika koja se obično upućuje njegovim teorijskim postavkama odnosi se na odsustvo kriterijuma provere naučnosti takvih razmatranja, a koji ne dolaze iz elitističke autentifikacije ili individualnog angažovanja u "teoriji prakse“. Nekolicina Altiserovih studija je objavljeno na srpski, odnosno hrvatski: "Za Marksa“, Beograd: Nolit 1971, "Elementi samokritike“, Beograd: BIGZ 1975, "Kako čitati Kapital“, Zagreb 1975, kao i više članaka.