Marko S. Marković (1924–2012) rođen je u Beogradu u staroj građanskoj porodici. Otac dr Srboljub Marković, doktorirao je na Sorboni i odlikovan je na Kumanovu kao rezervni konjički oficir. Bio je sin fabrikanta i dvorskog knjižara pod Karađorđevićima. Majka Branka, rođena Jovanović, bila je kći dr Đorđa Jovanovića, profesora Velike škole i jednog od osnivača Vrnjačke banje.
U rodnom gradu završio je osnovnu školu i Drugu mušku gimnaziju, da bi se kao maturant priključio JVuO kao podsekretar Versko-ideološkog odseka Vrhovne komande. Posle povlačenja preko Bosne, proveo dve godine u logoru u Eboliju (1945–1947).
Završava teologiju na Pravoslavnom bogoslovskom institutu Svetog Sergija Radonješkog u Parizu (1947–1952) i diplomira na Školi za orijentalne jezike (ruska sekcija, 1952–1955). Na Univerzitetuza ekonomiju i socijalne nauke dobija pravnu licencu (1959–1965), specijalizaciju iz političkih nauka (1972–1973) i specijalizaciju iz istorijskih ustanova (1974-1975). Doktorsku tezu pod naslovom„Filosofija nejednakosti i političke ideje Nikolaja Berđajeva“ odbranio je 1975. na Pravnom fakultetu u Parizu, pred žirijem kojem je predsedavao predsednik Sorbone.