Nijedna istorijska ličnost, s izuzetkom, možda, Adolfa Hitlera, nije nikad bila toliko ocrnjena kao Neron, koga su neki hrišćanski pisci, poput Viktorina, Komodijana i Sulpicija Severa, smatrali ništa manje nego Antihristom. Neron je, u stvari, bio veliki državnik ali i veliki ljubitelj muzike, poezije, glume, likovnih umetnosti, nauke i tehnike, inicijator najsmelijih istraživanja afričkog i azijskog kontinenta. Tokom četrnaest godina njegove vladavine, Rimsko carstvo je upoznalo razdoblje mira, napretka, kulturnog i privrednog razvoja kakvo nikad do tada nije doživelo. Svakako je bio i megaloman, vizionar, psihički labilna ličnost, žrtva ambicija svoje autoritarne i beskrupulozne majke koja mu je, kad mu je bilo svega sedamnaest godina, natovarila na pleća ogroman teret carske vlasti, dok je on, možda, radije hteo da se posveti umetnostima i cirkuskim predstavama u duhu grčke civilizacije. U isto vreme Neron je bio i apsolutni monarh koji je nastojao da svoju moć koristi u demokratskom smislu vladajući u korist naroda, a protiv oligarhija koje su ga ugljetavale i izrabljivale.Italijanski pisac i novinar (po majci ruskog porekla), Masimo Fini, rođen je u mestu Kremeno (Komo) 1944. godine. Ovaj lucidni ""bundžija"" italijanskog novinarstva počeo je u listu ""Europeo"" (L’Europeo) za koji je radio kao specijalni izveštač a potom i uvodničar. Učestvovao je u osnivanju ""Republike"" (La Repubblica) i bio saradnik ""Đorna"" (Il Giorno), ""Tempa"" (Il Tempo) i ""Indipendenta"" (L’Indipendente). S Aldom Kanaleom je pokrenuo politički i kulturni mesečnik Pagina, zahvaljujući kome su se afirmisali mnogi od danas najznačajnijih italijanskih novinara i intelektualaca. Napisao je uspešne istorijske biografije: Neron (1993), Katilina (1996) i Niče (2002), a veliki uspeh je postigao i drugim svojim delima među kojima su najpoznatija: La ragione aveva Torto? (1989), Elogio della guerra (1989), Il conformista (1990), Il denaro “sterco del demonio” (1998), Dizionario erotico (2000), Il ribelle dalla A alla Z (2006), a svakako i Manifest protiv modernosti i Manifest protiv demokratije koje je pod zajedničkim naslovom Podanici objavila ""Ukronija"".