Paši, rođenoj Šabanović, i Aliji Selimoviću iz Tuzle, 26. aprila 1910. godine rodio se sin. Dali su mu ime Mehmed i niko tada nije bio svestan da će ovaj mališan jednog dana postati jedan od najpoznatijih jugoslovenskih pisaca, poznat pod imenom Meša Selimović.

Ovaj pisac detinjstvo je proveo u rodnoj tuzlanskoj mahali gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Još kao mali bio je izuzetno načitan i opčinjen delima Dostojevskog. Dok je išao u školu pisao je pesme i pripovetke, a prvu priču objavio je za list tuzlanske gimnazije.

Godine 1929. upisuje u Beogradu Pravni fakultet, ali se 1930. godine prebacuje na Filozofski. Za vreme studiranja u Beogradu, svira gitaru i harmoniku i igra fudbal. Diplomirao je i to srpskohrvatski jezik, jugoslovensku književnost, češki i ruski jezik i narodnu istoriju.

Od 1935. pa do 1941. godine radi kao profesor u rodnom gradu, prvo kao profesor u Građevinskoj školi, a zatim u Realnoj gimnaziji. Prve dve godine rata živeo je u Tuzli, ali ga 1942. godine hapse zbog saradnje sa NOP- om, a u maju 1943. prelazi na oslobođenu teritoriju i do kraja rata učestvuje u borbi protiv okupatora.

Postao je član Komunističke partije Jugoslavije i član Agitprop- a za istočnu Bosnu, a potom postaje politički komesar Tuzlanskog odreda. U Beograd prelazi 1944. godine i obavlja značajne političke i kulturne funkcije. U Sarajevo se vraća 1947. godine i počinje da radi kao profesor Više pedagoške škole, a zatim je izabran za docenta na Filozofskom fakultetu. Bio je i umetnički direktor "Bosna- filma" , direktor drame u Narodnom pozorištu i glavni urednik izdavačkog preduzeća "Svetlost" .

Godine 1949. primljen je u Udruženje književnika Bosne i Hercegovine. Prvu knjigu pripovedaka, "Prva četa" , izdaje 1950. u izdanju zagrebačke "Zore" . Bio je počasni doktor Sarajevskog univerziteta 1971. godine i redovni član ANUBiH i SANU.

Penzionisan je 1971. i tada se seli u Beograd. Dobitnik je NIN- ove, Goranove i Njegoševe nagrade, potom Dvadesetsedmojulske SRBiH i nagrade AVNOJ- a. Poznatije pripovetke su mu: "Prva četa" i "Tuđa zemlja" , a romani: "Tišine", "Magla i mjesečina" , "Derviš i smrt" , "Tvrđava" i "Ostrvo" . Pisao je i studije i eseje, a najveći uspeh postigao je sa romanom "Derviš i smrt" . Umro je 14. jula 1982. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.