Paolo Đordano je rođen 1982. u Torinu. Napisao je pet romana: Usamljenost prostih brojeva (La solitudine dei numeri primi), za koji je osvojio nagradu Strega i priznanje Kampijelo za debitantski roman, Ljudsko telo (Il corpo umano), Crno i srebrno (Il nero e l’ argento), I nebo je bilo naše (Divorare il cielo) i Tasmanija, kao i dve zbirke eseja o pandemiji: U zarazi (Nel contagio) i Stvari koje ne želim da zaboravim (Le cose che non voglio dimenticare). Pisao je za pozorište, a sarađuje i sa italijanskim dnevnim listom Korijere dela sera. Njegove knjige prevedene su u više od četrdeset zemalja.