Jedan je od najznačajnijih reditelja druge polovine XX veka i bez sumnje najsvestraniji među njima. Režirao je tragedije, komedije, vodvilje, mjuzikle, opere, filmove, TV filmove, dizajnirao kostime i dekor, komponovao muziku, osnivao trupe i, najzad, zasnovao u Teatru Buf di Nor u Parizu Međunarodni centar za pozorišna istraživanja (CIRT), gde je više od tri decenije radio sa odabranom i često obnavljanom internacionalnom trupom. Jedan je od retkih, ako ne i jedini, koji je kao uspešan reditelj svetskog renomea napustio poziciju o kojoj mnogi sanjaju i posvetio se istraživanjima sa mladim multietničkim ansamblom, tragajući za osnovama kreativnog susreta glumca i gledaoca u različitim kulturama i prostorima. Brukove predstave pripadaju svim žanrovima, od šoua u konvencionalnom smislu reči, do spiritualnih. Njegovi spisi o pozorištu, kao i pitanja kojima se u njima bavi suštinska su; Brukov filozofski rad na sebi je u velikoj meri prepleten sa njegovim profesionalnim bavljenjem umetnošću; njegova životna kretanja u najvećoj mogućoj meri u vezi su sa novinama koje je uneo u pozorište.