Pol Ekman (Paul Ekman) je rođen 15. februara 1934. godine u Vašingtonu (SAD). Studirao je na univerzitetima u Čikagu i Njujorku. Doktorirao je 1958. godine na univerzitetu Adelfi kao klinički psiholog. Dobitnik je nagrade za naučno-istraživački rad Nacionalnog instituta za mentalno zdravlje (National Institute of Mental Health) 1971. godine, koja je potom obnavljana više puta (1976, 1981, 1987, 1991 i 1997). Ovaj institut je više od četiri decenije podržavao njegova istraživanja kroz stipendije, donacije i priznanja.

Ekman je radio kao profesor psihologije na Katedri za psihijatriju Kalifornijskog univerziteta u San Francisku, do penzionisanja 2004. Od 1960-2004. godine radio je i u Lengli Porterovom psihijatrijskom institutu (Langley Porter Psychiatric Institute). Od strane magazina Time 2009. godine proglašen je za jednog od 100 najuticajnijih ljudi na svetu i smatra se jednim od 100 najuticajnijih psihologa XX veka.

Kao renomirani psiholog, Ekman je bio pionir u oblasti proučavanja emocija i njihovog odnosa prema facijalnoj ekspresiji. Njegova polazna tačka u proučavanju problema facijalne ekspresije bili su radovi psihologa Silvana Tomkinsa.

Osnovni nalaz Ekmanovih istraživanja je to da, suprotno verovanju nekih antropologa (među kojima je i Margaret Mid), izrazi lica (facijalna ekspresija) i emocije nisu kulturno uslovljeni, već su oni, naprotiv, univerzalnog porekla i, shodno tome, biološki uslovljeni. Koristeći rezultate kros-kulturnih istraživanja plemena Provelj iz Papua Nove Gvineje, Ekman je primetio da pripadnici ove kulture mogu pouzdano da prepoznaju izraze emocija na fotografijama koje su im predočene, naime, fotografija ljudi iz drugih, za ovo pleme, nepoznatih kultura. Gledajući fotografije pripadnici plemena su opisivali izraze lica kako bi opisali situaciju (i emocije) koje vide na njima. Iz ovog istraživanja Ekman je zaključio da su izrazi (ekspresije) povezane sa određenim emocijama biološki univerzalne za sve ljude. Na osnovu toga, on je 1972. godine sastavio listu osnovnih emocija u koje spadaju: bes, gađenje, strah, sreća, tuga, iznenađenje. 1990. godine je ovu listu proširio, uključujući u nju niz pozitivnih i negativnih emocija, koje, međutim, nisu sve prepoznatljive i uočljive na licu (na mišićima lica). To su: zabava, prezir, zadovoljstvo, stid, uzbuđenje, krivica, osećaj samoostvarenja, osećaj olakšanja, zadovoljstvo, čulna zadovoljstva, sram.

Ekman je razvio tzv. Sistem kodiranja facijalne akcije (Facial Action Coding System) kako bi opisao sve moguće postojeće ljudske izraze lica. Sproveo je i objavio brojna istraživanja na temu neverbalnog ponašanja. Tako i njegovi poznati radovi o laganju, na primer, nisu bili ograničeni samo na proučavanje izraza lica, već i na posmatranje ponašanja i pokreta tela.