Ženski glas u Rimu po Sulpiciji

Izdavač: Stylos art

Zahvaljujući mnogobrojnim dostignućima grčkih i rimskih pesnika, vajara, državnika, vojskovođa i govornika, savremeni čovek u prilici je da uoči značaj antičke književnosti i umetnosti, shvati tokove kulturnog razvoja u antičkom dobu i prepozna uticaj antičke istorije na razvitak modernog sveta. Međutim, o ženi i njenom položaju u staroj Grčkoj i starom Rimu danas se malo zna, u svakom slučaju nedovoljno da bi se o problemu žene u antici govorilo s pažnjom koju ona zaslužuje.
Poznato je da su mnoge žene pisale poeziju u antičkom Rimu, ali je do današnjeg čitaoca stigao pesnički rad samo jedne od njih – pesnikinje Sulpicije. Ova mala zbirka ženske poe

zije omogućava čitaocu da čuje i ženski glas: glas rimske aristokratkinje s kraja prvog veka pre nove ere. Prvi put u našoj zemlji pojavljuje se celovit prikaz i prevod Sulpicijinog pesništva, kratke ali za istoriju svetske književnosti veoma značajne poezije

2004; latinica; 18 cm; 80 str.; 86-7473-168-6;

Knjige su kao bebe

Noviteti „Stilos izdavaštva”

Letnja ponuda novosadskog “Stilos izdavaštva” od nekoliko odabranih naslova, mogla bi da nađe mesto u godišnjeodmorskom koferu svake porodice (koja čita knjige). Tu su bajke, ženska poezija starog Rima, antropološki i filozofski eseji-žanrovski, za svakog po nešto.
Iz biblioteke “Elem” stiže “Ženski glas u Rimu - po Sulpiciji”, intimistička poezija jedne od retkih antičkih poetesa koja je sačuvana do danas. Poznato je da su tada mnoge žene pisale stihove, ali su sačuvani samo Sulpicijini, kao glas iz Avgustovog kulturnog programa, čiji su najznačajniji predstavnici Horacije i Vergilije.
Ovu toplu, gotovo ispovednu knjigu priredila je i sa latinskog prevela , uz prateće originale, Slađana Milinković. Ona se potrudila da za buduće istraživače napiše i precizne komentare uz tekst. NJena preporuka za manje posvećene čitaoce glasi: Knjige su kao i bebe - početak novog, rađanje jednog života.
Manje je poznato da je J. V. Gete pisao i bajke. Jedna takva izašla je u “Stilosovoj” biblioteci “Ambrozija” (džepna knjiga), u prevodu Zlatka Krasnog. “Bajka” je slika života ljudske duše u njenoj težnji ka nadčulnom. U prilogu je prevod teksta Rudolfa Štajnera “Geteova duhovnost kako se otkriva u Bajci o zelenoj zmiji i Liliji”, iz koga se, između ostalog, može saznati šta je Šiler pisao svom, takođe velikom savremeniku i prijatelju.
U biblioteci “Parnas” izašla je najnovija zbirka eseja Draška Ređepa “Ima se”, a autor naglašava da je drugi naslov ove knjige “Sad ili nekad, isto je Vojvodina”. U recenziji se kaže da je Ređep “...žanrovski raznovrsnim tekstovima, iscrtao svojevrsnu duhovnu mapu Vojvodine, mapu koja ne podrazumeva strogo omeđen prostor, već onu u kojoj se tačke dodira, iako naoko udaljene, dozivaju, korespondiraju i vode dijalog, tvoreći nepregledni okean različitih uticaja, vremenskih virova i međusobnog prožimanja”.
U istoj biblioteci je i druga knjiga filozofsko-literarnih eseja Bojana Jovanovića “Govor pećinskih senki”- Anahronike. U njima se može pročitati o iskušenjima pećinskog početka, o slasti otrovnog tračarenja, o crnom mleku glasina, o mitskom erosu psovke, o samoći i usamljenosti, o ritualima reklamnog zavođenja, o odlasku korzoa u istoriju.
LJubiteljima, ali i istraživačima dela i ličnosti Laze Kostića, namenjena je knjiga Dejana Mikavice “Poslednji srpski pankalist”-zapravo njegova političko-filozofska biografija. Inače, pankalizam je učenje koje osnovnom kategorijom celokupne stvarnosti smatra lepotu.

R. Lotina