Živko Čingo (1935-1987) klasik je makedonske književnosti druge polovine 20. veka. Studirao je književnost, radio kao učitelj, urednik časopisa, kao novinar na Radio-televiziji Skopje, zatim u Centru za političke studije, bio je savetnik u makedonskom Ministarstvu kulture te direktor Makedonskog nacionalnog pozorišta. Bio je i utemeljivač i predsednik Makedonskog društva pisaca. Pripada novom talasu makedonskih pisaca koji su se pojavili na književnoj sceni nakon Drugoga svjetskog rata. U novelistiku je uveo nove teme, kritički odnos prema stvarnosti, metaforički i simbolički izraz te specifičan odnos prema raznorodnosti jezika. U gotovo svim delima zaokupljen je dramatičnim političkim, društvenim i privednim promenama u doba rata i nakon rata, o kojima piše s ironijskim odmakom. Majstor je jezičke stilizacije, fabuliranja, psihološkog portretisanja likova i aktualizacije svakodnevice. U realističke načine pisanja unosio je naturalističke, fantastične i groteskne motive. Pisao je kratke proze, romane i dramske tekstove. Autor je osam zbirki kratkih priča, tri romana, isto toliko filmskih scenarija. Posebno se ističu njegove knjige novela "Paskvelija" (1962), "Nova Paskvelija" (1965) i "Zaljubljeni duh" (1976) te romani "Srebrni snjegovi" (Srebrenite snegovi, 1966) i "Velika voda" (Golemata voda, 1971). Autor je drama "Obraz", "Kengurski skok", "Makavejski praznici" itd. Dobitnik je važnijih makedonskih književnih nagrada kao što su Racinovo priznanje.