Radivoje Davidović rođen je 1954. godine u Beogradu gde živi i radi. Novinar, publicista i dugogodišnji istraživač Jevrejskog istorijskog muzeja. Objavio nekoliko hiljada tekstova i fotografija (Politika, Politika ekspres, Zum Reporter, Mladost, Student, Beogradske novine, Beorama, Likovni život, Jevrejski pregled) i mnogim drugim. Autor je većeg broja feljtona o znamenitim ličnostima iz istorije Beograda. Radio je kao kritičar emisije „Putevima kulture“ Drugog programa Radio Beograda.
Zajedno sa Mirjanom Belić-Koročkin-Davidović napisao je knjige „Povest o braći Baruh“ (1988) likovnu monografiju „Bora Baruh“ (2001) „Stevan Filipović-istina o istorijskoj fotografiji“ (2012) i „Eugen Verber, glumac, prevodilac, judaista...“ (2014). Gotovo sve knjige dobile su prve nagrade na tradicionalnim književno-publicističkim konkursima Fondacije „Dragojlo Dudić“ i Saveza jevrejskih opština Srbije. Za delo o Stevanu Filipoviću Udruženje novinara Srbije dodelilo im je nagradu „Žika M. Jovanović“ za najbolju knjigu iz oblasti publicistike za 2012. godinu.
Za rukopis iz kojeg je proistekla knjiga „Od Daviča do Čelebonovića-Ulice beogradskih Jevreja“ (2010) dobio je prvu nagradu na konkursu Saveza jevrejskih opština Srbije. Autor je većeg broja istraživačkih radova iz oblasti istorije i kulturnog nasleđa („Bora Baruh, umetnik i revolucionar“, Majer i Borota-mit i stvarnost“, „Oneg šabat i Gemilut hasadim-Svedočanstva iz Jevrejske 16“, Jevrejska čitaonica...).
Dobitnik je više društvenih priznanja među kojima je Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za doprinos u širenju kulture.