Apokrifna istorija srpske (post)moderne

Sava Damjanov (Novi Sad, 29. IX 1956): kulturolog-androlog-ginekolog, futurolog-numero-log-Bog; studirao i predavao istorijske nauke na vodećim hrišćansko-budističkim i islamsko-panteističkim učilištima, gde je obavljao funkcije Prorektora za omladinu, manjinska prava i nacionalni investicioni plan (NIP), te Prodekana za autonomiju, svemirska istraživanja i evro-integracije.
U tom kontekstu objavio je sledeće knjige: Istraživanje Savršenstva (1983), Graždanski erotikon (1987-2005), Koreni moderne srpske fantastike (1988), Kolači, Obmane, Nonsensi (1989), Šta to beše „mlada srpska proza”? (1990), Pričke (1994), Postmoderna srpska fantastika (1994- 2004), Koder: istorija jedne recepcije (1997), Povesti različne: lirske, epske, no najviše neizrecive (1997), Glosolalija (2001-2006), Novo čitawe tradicije (2002), Novi Sad – zemqi raj 1-2 (2003-2004), Remek-delca (2005), Eros i Po(r)nos (2006), Apokrifna istorija srpske (post)moderne (2008), Istorija kao Apokrif (2008) i Kafane, Kreveti, Biblioteke (posthumno).
Kao serbski književnik, živi i radi na Marsu, od momenta kada je njegova domovina – iseljena sa Starog kontinenta – našla utočište na Crvenoj planeti. Kao svetski književnik, živi i radi u Serbiji, na adresi poznatoj samo organima gonjenja: svaka sličnost sa stranim licima i događajima, slučajna je i zlonamerna!!!