Vladislava Gordic Petkovic, profesor engleske i americke knjizevnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, bavi se knjizevnom teorijom, kritikom, publicistikom i prevodenjem sa engleskog. Objavila je knjizevno-kriticke studije Sintaksa tisine: poetika Rejmonda Karvera (1995) i Hemingvej: poetika kratke price (2000), knjige eseja i clanaka Korespondencija: tokovi i likovi postmoderne proze (2000), Virtuelna knjizevnost (2004) i Virtuelna knjizevnost II: knjizevnost, tehnologija, ideologija (2007) , kao i veci broj naucnih radova iz oblasti angloamericke knjizevnosti, ogleda i prikaza.
27.09.07 Dnevnik - Novine i časopisi
Nove knjige Vladislave Gordić Petković
Virtuelna književnost II, Vladislava Gordić Petković
U izdanju Gradske narodne biblioteke u Zrenjaninu, ovih dana je objavljena knjiga “Virtuelna književnost II: književnost, tehnologija, ideologija” autorke Vladislave Gordić - Petković. U pitanju je drugi tom njenih sabranih tekstova objavljivanih u protekle tri godine u kolumni “Virtuelna književnost” koja izlazi u podlistku “Com.media” lista “Danas”. Ovaj podlistak, posvećen novim tehnologijama i novim prostranstvima koje otvara i za nauku i umetnost, između ostalog, pokušava da otkrije kako se taj tehnološki bum odražava, utiskuje i postavlja nova pravila u svakoj oblasti, pa i u književnosti.
Duhovito, naizgled lako, ali nadasve lucidno i intrigantno, Vladislava Gordić - Petković uočava određene novouspostavljene zakonitosti, ukazuje i na loše i na dobre strane osvajanja ovih novih “prostora slobode”, prepoznaje i izdvaja suštinu od površnosti i podstiče čitaoca na razmišljanje. Bilo kada piše o Šekspirovim i Sternovim junacima, ili o ćiriličarenju, internet sajtovima, blogovima, reklamama, tv - sapunicama, šopingu...”
- Sve je više knjiga koje ćete morati da opisujete u neknjiževnim referencama. Tako je i sa Daglasom Koplandom, koji piše neumorno, a čija proza sve više liči na video igricu o tome kako su “Simpsonovi” upoznali “Frendse” na Internet forumu. Ne postoji književni žanr u koji bi se Kopland uklopio, ni u dick-lit, ni u shit-lit - eventualno u pop... No, on sam je lepo rekao sledeće:”Ja se borim sa rijaliti šouom i serijama čiju svaku epizodu sastavlja po tridesetak profesionalaca. Ako imam nešto da kažem, to mora biti žešće bitno, i to moram reći na nov, neočekivan način.” Uzori pop piscu više nisu Vil Šekspir ni Rejmond Čendler, nego junak serije “Vil i Grejs” ili “Svi vole Rejmond”- piše Vladislava Gordić - Petković u tekstu u pod nazivom “Generacija Google”, objavljenom u ovoj knjizi.
Kako i izdavač navodi, “tekstovi Vladislave Gordić - Petković objavljivani protekle tri godine u listu „Danas“, manje se bave sajberspejsom, a više krizama realnog sveta na pozadini razvoja tehnologije”. Sama autorka, u kratkom predgovoru ove knjige podseća da su se u proteklih sedam godina, od kada postoji pomenuta kolumna, “drastično promenili i profil Interneta, i virtuelne zajednice, i vidovi komunikacije. Početni entuzijazam povodom informatičke tehnologije zamenila je izvesna ravnodušnost - čar novine pretvorila se u stvar rutine. Otud se osamdesetak tekstova koji su nastajali tokom protekle tri godine bitno razlikuju od onih sabranih u prvoj knjizi “Virtuelne književnosti”: manje su usredsređeni na prirodu hiperteksta i sajberspejsa, a više na pitanja poetike i ideologije koja prate ekspanziju tehnologije”.
Vladislava Gordić - Petković, profesor engleske i američke književnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, bavi se književnom teorijom, kritikom, publicistikom i prevođenjem sa engleskog jezika.
Na ženskom kontinentu
Ovih dana objavljena je još jedna nova knjiga Vladislave Gordić - Petković “Na ženskom kontinentu”, koju je objavila izdavačka kuća “Dnevnik - Novine i časopisi”. Knjiga sadrži dvadeset eseja i članaka nastalih u proteklih deset godina “kao rezultat razonode i obaveze, radoznalosti i dužnosti; bave se ženskim kanonom anglofone i srpske književnosti, ali i Šekspirom, Pinterom, Beketom, savremenom srpskom dramom. Nastajali su kao deo istraživačkog rada u okviru naučnih projekata, ili namenski pisani za naučne skupove, zbornike i književne časopise. Teme, teze i analize neminovno se prepliću, čak i ponavljaju, u skladu sa kritičko-interpretativnim opsesijama koje su ih diktirale. Tekstovi su grupisani u tri celine – ženska mreža», «Shakespeareance» i «Ideologija i identitet» – bez namere klasifikacije ili hijerarhizacije; od bilo kakvog imaginarnog poretka važnijom se činila sloboda interpretativnih mogućnosti”.
N. Pejčić